De Tak CORNELIS DE LEEUW VAN WEENEN*1846

1 Pieter de Leeuw van Weenen, 1874
2 Wilhelmina de Leeuw van Weenen, 1876
3 Christiaan Willem de Leeuw van Weenen, 1877
4 Cornelia de Leeuw van Weenen, 1879
5 Wilhelminus de Leeuw van Weenen, 1880
6 Adriana Helena de Leeuw van Weenen, 1881
7 Johanna Maria de Leeuw van Weenen, 1882
8 Geertruida Maria de Leeuw van Weenen, 1883
9 Cornelis Martinus de Leeuw van Weenen, 1885
10 Wilhelmina de Leeuw van Weenen, 1886
11 Martinus de Leeuw van Weenen, 1887
12 Bernardus de Leeuw van Weenen, 1888
13 Arie de Leeuw van Weenen, 1891
14 Cornelia de Leeuw van Weenen, 1892

1 Johanna Maria de Leeuw van Weenen, 1915
2 Klaas Bernardus de Leeuw van Weenen, 1920
3 Willempje Clazina de Leeuw van Weenen, 1925
4 Cornelia de Leeuw van Weenen, 1932

 

1 Bernardus de Leeuw van Weenen, 1946
2 Elisabeth de Leeuw van Weenen, 1948
3 Luwe de Leeuw van Weenen, 1952
4 Berend (Bart) de Leeuw van Weenen, 1954

 

1 Stephan de Leeuw van Weenen, 1973
2 Monique de Leeuw van Weenen, 1974

 

Getrouwd met Jennifer

Vader van

Kimberly Maria 2003
Amanda Stephania 2006

 

 

In het weekblad Schuttevaer van 28 januari 2007 staat een leuk artikel te lezen over het gezin:

---

Niets liever dan gezinsvaart op de rijn

Jennifer en Stephan de Leeuw van Weenen varen met hun kinderen Kimberly (3) en Amanda (1) op de Formosa. De kinderen gaan in de toekomst naar het internaat en Jennifer ziet varen als het beroep, waarvoor zij heeft geleerd. ‘Ik wilde altijd al varen, maar volgde aanvankelijk een andere opleiding, met de gedachte: je weet nooit wat voor vriend je treft.’

28 januari 2007

‘Mijn ouders bouwden in 1988 een nieuw voorschip en in 1994 een nieuw achterschip. Ik kreeg van school geen vrij om bij de proefvaart van het nieuwe achterschip te zijn. Toen ben ik gelijk gestopt en aan boord gegaan. Mijn vader vroeg nog wel of ik niet eerst mijn opleiding moest afmaken, maar ik wilde per se varen. De kinderen gaan straks dus naar het internaat, omdat ik aan boord wil blijven werken’, vertelt ze.

Stephan vraagt zich af hoe het moet als de kinderen eenmaal naar school gaan. ‘Ik maak me eigenlijk meer zorgen om de bereikbaarheid van de internaten, dan om het voortbestaan ervan. Wij varen op de Rijn. We moeten nu in één ruk van Koblenz naar Mannheim varen en van Mannheim naar Iffezheim. Dat zijn de enige plaatsen, waar we de auto eraf kunnen zetten. Hoe dat gaat aflopen. Ik weet het niet. We hebben ervoor gekozen samen te varen. Ik zie dat toch somber in.’

 

Oriënteren

De eigenaren van de Formosa zijn niet aangesloten bij een bond, maar hebben wel het voornemen dat te doen. ‘Ik denk dat het wel zal moeten, want het gaat niet goed met de voorzieningen. Het is kennelijk toch belangrijk dat je belangen vertegenwoordigd worden, anders word je vergeten. We gaan ons daar toch maar op oriënteren. Het is terecht dat kleinere schepen klagen, dat ze nergens rustig voor anker kunnen liggen, want waar zouden ze dat moeten doen? Het wordt steeds drukker op de Rijn en voor ons wordt het ook lastiger ergens rustig te liggen’, zegt Stephan.

Stephan begon als matroos op de Marle en kwam daarna bij zijn oom op de tanker Va Banque terecht. De overstap van de tankvaart naar de droge lading vond hij in het begin moeilijk. ‘Op de Va Banque begon ik als matroos en ging als kapitein weg. In de tankvaart heb je meer te maken met regelgeving, maar het is wel rustiger tijdens het laden en lossen. Het is lekker schoon buiten en je hoeft niet te verhalen. Maar nu varen we voor onszelf en dat bevalt prima. We varen niet dag en nacht en gaan dat ook niet doen, zo lang het niet hoeft. Nu wil ik niet meer terug naar de tankvaart.’

Lees verder in de papieren versie van Weekblad Schuttevaer